Το σχολείο μας πενθεί.
Με μεγάλη θλίψη ενημερωθήκαμε για τον ξαφνικό
και αιφνίδιο θάνατο
του αγαπητού και ξεχωριστού συναδέλφου μας
Ηλία Νικολόπουλου
εξαίρετου φιλολόγου, σπουδαίου ανθρώπου, άξιου εκπαιδευτικού.
Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων του 3ου Λυκείου Καλαμαριάς
Ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων του 3ου Λυκείου Καλαμαριάς
εκφράζει τα θερμά του συλλυπητήρια για τον αιφνίδιο θάνατο
του καθηγητή Ηλία Νικολόπουλου.
Ξεχώριζε για το ήθος του, την προσήλωσή του στην εκπαίδευση
και την αγάπη του για τα παιδιά.
Εκφράζουμε επίσης τα ειλικρινή μας συλλυπητήρια
στους οικείους του και τους ευχόμαστε κουράγιο και δύναμη.
Καλό ταξίδι δάσκαλε, θα σε θυμόμαστε με αγάπη.
Στη μνήμη του καθηγητή αντί στεφάνου θα δοθούν χρήματα
από το ταμείο του Συλλόγου στο Χαμόγελο του Παιδιού.
Συλληπητήριο μήνυμα από το Δ.Σ. της Β ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης
Επικήδειος για τον Ηλία Νικολόπουλο
«Υπάρχουν περισσότερα πράγματα σε Ουρανό και Γη, Οράτιε, από όσα έχει
ονειρευτεί η φιλοσοφία σου»,
(“Άμλετ”, Πράξη 1 η , Σκηνή 5 η , Στίχοι 187-188)
Αγαπημένε μας Ηλία,
Δεν θέλω να το πιστέψω ούτε και να το δεχτώ…
Όμως ο θάνατος είναι πάνω από την ανθρώπινη δύναμη και έξω
από την ανθρώπινη επιθυμία..
Προσπάθησα να αποφύγω να σταθώ μπροστά σου διαβάζοντας
μέσα από ένα χαρτί..
Δεν έχω όμως το χάρισμά σου..
Εσύ μιλούσες πάντα χωρίς σημειώσεις, με φωνή στεντόρεια, στην
αυλή του σχολείου στους μαθητές μας, για τους αγώνες της
Πατρίδας μας, για την Ελευθερία, για τη Δημοκρατία.
Έτσι ήσουν..
Δημοκράτης, ανιδιοτελής, ανήσυχο και δημιουργικό πνεύμα,
ειλικρινής, γνήσιος, γενναιόδωρος…
Ένας λάτρης της ζωής, ένα σπουδαίος αθλητής, ένας συνοδοιπόρος
και συμπαραστάτης σε κάθε δυσκολία των φίλων, των συναδέλφων,
των παλαιών συμφοιτητών. Ένας σύντροφος, ένας συνάδελφος,
ένας φίλος…
Ένας ελεύθερος άνθρωπος…
Σε βλέπω με τις μπογιές να ζωγραφίζεις τα σκηνικά για το θεατρικό
που είχες γράψει για κάποια σχολική γιορτή…
Σε βλέπω πρωί πρωί να μιμείσαι πολιτικούς, σχολιάζοντας την
επικαιρότητα με χιούμορ αστείρευτο…
Γιατί έλεγες: «Ζωή είναι να γελάς!»
Σε βλέπω στις συνεδριάσεις του Συλλόγου να συζητάς με σύνεση,
αξιοπρέπεια, ευθύτητα. Ξεκάθαρες κουβέντες, αντρίκιες… Και ποτέ
ποτέ δεν διέκοψες κανένα συνομιλητή σου…
Σε βλέπω να μας φέρνεις όλο καμάρι το μετάλλιο από άλλον ένα
Μαραθώνιο!
Σε βλέπω να μιλάς για τα παιδιά σου με λατρεία. Η Αφροδίτη και ο
Ηλίας, ο Ηλίας και η Αφροδίτη. Πόσο καμάρι και πατρική
υπερηφάνεια για κάθε βήμα τους στη ζωή, για καθεμία επίτευξη
των στόχων τους…
Σε βλέπω να γράφεις με πόνο ψυχής τη νεκρολογία της αγαπημένης
μας μαθήτριας Αναστασίας και να προσφέρεις στη μνήμη της το
μετάλλιό σου από το Μαραθώνιο…
Σε βλέπω στις σχολικές εκδρομές ή στην τάξη να μιλάς και να γελάς
με τους μαθητές σου που τόσο αγαπούσες!
Για σένα Δάσκαλος είναι αφοσίωση, αγάπη, θυσία… Αφού Δάσκαλος
είναι λειτούργημα…
Σε βλέπω να προσφέρεις στους συναδέλφους νοστιμιές από την
κουζίνα σου…
Αυτές τις ζωντανές εικόνες, που κρατάμε στην καρδιά μας,
μοιραζόμαστε με τα αγαπημένα σου παιδιά και τους δικούς σου
ανθρώπους…
Όσο θυμάσαι κάποιον, δεν χάνεται ποτέ…
Ζει πάντα μέσα σου…
Έτσι και εσύ… Είσαι μαζί μας, απλά μακριά μας…
Όπως έγραψε και ο Τζέημς Γουΐτκομπ Ράιλυ στο ποίημά του “He is
just away” – «Είναι απλά μακριά»:
«Δεν μπορώ να πω και δε θα πω ότι είναι νεκρός…
Είναι απλά μακριά…
Με ένα χαρούμενο χαμόγελο […], περιπλανιέται σε μιαν άγνωστη
γη…
Σκέψου τον να προχωράει αγαπημένος, στην αγάπη τού Εκεί, όπως
και στην αγάπη τού Εδώ…
Σκέψου τον όπως ήταν και όπως είναι…
Δεν είναι νεκρός, είναι απλά μακριά…»
Καλά ταξίδια στην άγνωστη γη, φίλε μας Ηλία, Ταξιδευτή του
Ουρανού!
Ελισάβετ Φουκαράκη
Φιλόλογος - Γλωσσολόγος